Met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk hierbij Leo Tjoelker zijn derde Straattaal, over het ‘wie, wat & waar’ van een straatnaam in Nieuw-West, nice!
Straattaal 3: Johan Limpers?! straat
In hartje Slotermeer, ingeklemd tussen de Haarlemmerweg en de burgemeester Vening Meineszlaan, ligt de Johan Limpersstraat. Als een winkelhaak omsluit het rijtje woningen de helft van een hofje, op steenworp afstand van de imposante en robuuste Catharinakerk. Het straatje telt 15 woningen, elk onderverdeeld in een onder- en bovenwoning. Aan de voorzijde van deze zogeheten duplexwoningen, op het zuidwesten, liggen de bescheiden tuintjes te wachten op de lentezon.
Het aangrenzende lage struikgewas zorgt ervoor dat dit privégroen geleidelijk overgaat in het publieke groen. Hier en daar tref je ‘schuttingstaal’ aan: robuust gammahout of iets dergelijks scheidt ‘thuis’ van de straat. Aan de besloten zijde – in het hofje – zijn struiken en bomen volgroeid en geven dit no-nonsense jaren 50 hofje een groene, belegen indruk. Opvallend detail zijn de aangebouwde schuurtjes. Ze komen op mij sympathiek over, doordat de lage puntdaken heel voorzichtig de hoogte zoeken, maar uiteindelijk kloek en nederig ogen. Het lijkt een rustig straatje te zijn waar jong en oud, allochtoon en autochtoon in harmonie met elkaar wonen. Een levende herinnering aan een temperamentvolle, moedige en kunstzinnige verzetsstrijder: Johan Limpers.
De Johan Limpersstraat is vernoemd naar de beeldhouwer, die op 2 augustus 1915 werd geboren in Heemstede. Van 1934 tot 1940 volgde hij zijn opleiding aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. In november 1940 won hij de Prix de Rome, de hoogste onderscheiding die een jong kunstenaar in Nederland kon behalen. Johan Limpers was getrouwd met de beeldhouwster Katinka van Rood. Beiden waren niet alleen kunstenaars, maar ook actief in het Verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Johan Limpers verleende bijvoorbeeld hulp aan (joodse) onderduikers, ondermeer door hen te voorzien van onderduikadressen en vervalste persoonsbewijzen. Ook verrichtte hij voorbereidend werk voor sabotageacties en overvallen. Op zijn verzoek stelde zijn moeder haar winkelpand in Haarlem open voor vergaderingen, als bergplaats voor wapens en munitie en als adres waarop koeriersters brieven konden bezorgen en ophalen. Op 3 april 1944 werd Limpers in een huis aan het Bachplein in Amsterdam door de Duitsers gearresteerd. Na op 10 juni 1944 ter dood te zijn veroordeeld, werd hij diezelfde dag nog gefusilleerd in de duinen bij Overveen. De namen van tientallen verzetsstrijders, zowel mannen als vrouwen, keren terug als straatnamen in deze buurt van Nieuw-West. Daar niet alleen de naam van de verzetsstrijder, maar ook een korte toelichting op het leven van de betreffende persoon wordt vermeld, ziet men hier tegenwoordig grote opvallende geëmailleerde straatnaamborden aan de gevels hangen.
Aan het einde van de Johan Limpersstraat loop je tegen een opmerkelijk beeld aan van een prachtige, gestileerde jongedame in brons gegoten, gepositioneerd op een ranke betonnen sokkel. Een metalen stoeptegel aan de voet ervan vermeldt dat het hier de ‘winnende inzending Prix de Rome 1940 door Johan Limpers’ betreft. Ter ere van de beeldhouwer en verzetsman is het in brons gegoten en op deze plek onthuld in 1967. Het is van een schoonheid die je doorgaans aantreft in een chique, klassieke buurt als Amsterdam Zuid. Hier op deze plek in Nieuw-West, omringd door bescheiden sociale woningbouw, spat de beauty en kracht ervan af. ‘Opdat wij niet vergeten!’
