Door Hans van der Schaaf
Tja, waarom is dat nou leuk om 4 uur in de stromende regen te staan en tot op het bot toe nat en koud te worden terwijl honderden mensen aan je voorbij trekken die zich onderwerpen aan een zelfkastijding door hun grenzen op te zoeken en ze zelfs te overschrijden!
Vrijwilligerswerk is altijd leuk om te doen. Het geeft nu eenmaal een goed gevoel om iets te doen voor een ander. Die dankbare blik, een glimlach vermengt met trots en pijn, een duim omhoog. Met sommigen heb je het zo te doen dat je ze het liefst een warme deken omslaat. “Zal ik je maar naar huis brengen?”
Tijdens de Groene van West krijg je veel waardering van mensen die tijdens hun dappere afzien een bemoedigende aanmoediging krijgen van de mensen langs de route die ze behoeden voor de verkeerde kant uitlopen. Na 35 km blijken veel lopers in een soort trance. Letterlijk met beide benen op de grond maar verder een beetje van de wereld in een roes van euforie en endorfine. Die dankbare blik, een glimlach vermengt met trots en pijn, een duim omhoog, da’s misschien wel net zo kicken als de finish halen.
Maar er waren meer bonuspunten: je stond er voor je stadsdeel, het groenste van heel Amsterdam. Dat ze dat maar even weten! En ik stond er ook nog namens een politieke partij, de groenste van allemaal!
En ach dat hondenweer tijdens de eerste editie in 2014 was ook wel fijn want dan had je als vrijwilliger na afloop tenminste ook het gevoel dat je had afgezien en een prestatie had geleverd. En laten we eerlijk zijn, al dat groen heeft nu eenmaal water nodig!
