Door Abi van de Tooropstraat
Winkel gesloten maar nog lang geen zin om naar huis te gaan. Dus ik dacht, kom laat ik eens voor de verandering even gezellig naar de bar op de Joh. Huizingalaan gaan.
Te veel op
Eenmaal daar aangekomen was de sfeer voortreffelijk. Gezellig met een drankje genoot ik van de sfeer. Altijd als ik naar de bar ga, moet ik aan politieagent Huseyin denken. Wat de reden hiervan is?? Nou de reden is dat ik op een avond vanuit de bar naar buiten liep en Huseyin tegenkwam. Huseyin reed in zijn politieauto voorbij en stopte onmiddellijk toen hij mij zag. Hij vroeg hoe het met me was en we kletsten nog even wat. Hij vroeg wat ik nu ging doen en ik zei ik ga naar huis. Hij vroeg: “lopend?” Ik zei: “nee waarom zou ik, ik ben met de auto dus rij terug naar huis”. “Nee dat kan absoluut niet, je hebt teveel op”, zei hij.
De blaastest
Ik bleef aandringen dat het wel ging en dat het maar 200 m verderop was. Hij was zo stellig dat hij mij niet met de auto zou laten gaan dat de discussie groter en groter werd. Op een gegeven moment zei ik: ok Huseyin geef me je blaastest, als er een A verschijnt laat ik de auto hier staan. Vol vertrouwen stemde hij hiermee in en haalde de blaastest. Hij zette het apparaat tegen mijn mond en zei blaas maar. Ik blies en blies en er verscheen een P op het scherm, volgens het apparaat alles ok, niets aan de hand. Huseyins gezicht vertrok, hij keek me aan en zei:” ik weet en Allah weet dat jij dronken bent maar het apparaat weet het niet”. In bijzijn van Huseyin stapte ik in mijn auto en reed naar huis. Had ik nou gewoon geluk of was het apparaat stuk? Dat weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat Huseyin wist dat ik dronken was. Misschien had het apparaat mij die dag wel gematst.
Weer gematst?
De volgende keer dat ik naar de bar ging was ik onbezorgd aan het drinken. Ik ging er weer vanuit dat als er controle zou zijn, ik weer gematst zou worden door het apparaat. Het was binnen best warm dus ik deed mijn jas uit en hing het over een stoel. Het feesten ging door tot in de late uren. Op een gegeven moment vroeg iemand: “van wie is deze jas?”. Ik riep dat het van mij was. Hij zei: “Kan je je jas weghalen, ik ga de stoel wegzetten.” Ik pakte mijn jas en stak mijn hand in de binnenzak van mijn jas waar mijn portemonnee zat. Oh nee, mijn portemonnee zat er niet in. Ik keek om me heen en zag dat één van “onze” jongens daar was. Ik liep op hem af en zei: ok, hier met mijn portemonnee. Eerst stribbelde hij tegen en zwoor dat hij niets had. Toen ik mijn stem begon te verheffen, haalde hij de portemonnee tevoorschijn en gaf het mij. Waarna hij zei: “Abi als ik had geweten dat deze jas van jou was dan had ik het echt niet gestolen. Hij deed verder alsof er niets aan de hand was tot het moment dat hij naar me toekwam en mij om 25 euro vroeg. Ik was heel serieus en vroeg waarvoor hij het wilde. Zonder een spier te rekken zei hij: “ik heb jouw portemonnee toch teruggegeven, nou dan verdien ik toch wel een beloning.
Een beloning voor de eerlijke vinder is terecht, maar een beloning voor een eerlijke dief die het gestolen waar teruggeeft…??? Nee daar had ik nog nooit van gehoord tot op die dag. Je bent nooit te oud om te leren.
